آنتی اکسیدان های مشتق شده از میوه توت فرنگی عمده از طریق مسیرهای متابولیک ثانویه تولید می شوند و به عنوان یک سد حفاظتی ضروری در برابر عوامل استرس زای زنده و غیر زنده از جمله استرس نور عمل می کنند.
متابولیت های ثانویه مانند فلاونوئیدها و کینون ها از گیاهان در برابر اکسیداسیون ناشی از مهار رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
میزان تجمع متابولیت های ثانویه بر ویژگی های گیاه و میوه تأثیر می گذارد، مانند رنگ های خاص و خواص آنتی اکسیدانی که مصرف کنندگان آن را دوست دارند.
سطح بالای ظرفیت آنتی اکسیدانی کل موجود در میوه توت فرنگی، رادیکال های آزاد را خنثی کرده و استرس اکسیداتیو را در بدن انسان کاهش می دهد.
متابولیت های ثانویه رایج در میوه های توت فرنگی فلاونوئیدها از جمله آنتوسیانین ها هستند که با خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی مرتبط هستند.
فلاونوئیدها عمدتاً گیاهان را در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت می کنند، و آنتوسیانین ها از گیاهان در برابر نور آبی و سبز محافظت می کنند. در سال های اخیر، خواص آنتی اکسیدانی شناخته شده میوه توت فرنگی باعث افزایش مصرف جهانی آن شده است.
با توجه به نقش مهمی که گیاهان توت فرنگی در صنعت میوه بازی می کنند، بررسی های متعددی در مورد تولید توت فرنگی انجام شده است، از جمله شروع گل، توسعه، حمل و نقل، مشخصات طعم، و مزایای سلامتی.
تجمع متابولیت ثانویه در توت فرنگی تحت تأثیر اثرات متقابل بین طول موج های نور، مراحل رشد و استراتژی های روشنایی قرار می گیرد. برای این منظور، این بررسی تلاش می‌کند تا تحقیقات موجود را در مورد تأثیر خواص نور در محدوده طول موج تابش تا طیف نور مرئی بر تولید میوه توت فرنگی و همچنین مقایسه کند.
گروه اصلی متابولیت های ثانویه، ترکیبات فلاونوئیدی است. این ممکن است منجر به بهبود تولید و کیفیت میوه توت فرنگی با ارزش های سلامتی اضافی در فعالیت آنتی اکسیدانی شود، در حالی که احتمالاً امکان انتقال دانش به سایر گیاهان توت رشد یافته در CE را فراهم می کند.
