دانه ای از درختی تیره به نام Juglans گردو خشک است. از نظر فنی، این یک دروپه است، نه یک مهره، زیرا به شکل میوه ای است که توسط یک لایه بیرونی گوشتی محصور شده و پوسته ای نازک با یک دانه در داخل آن ظاهر می شود. با بالا رفتن سن گردو روی درخت، پوسته بیرونی آن خشک می شود و از بین می رود و پوسته و دانه را پشت سر می گذارد.
چه فردی آن را آجیل یا دروپه بنامد، این دانه ها می توانند خطراتی را برای افراد مبتلا به آلرژی ایجاد کنند، بنابراین باید در پخت و پز با احتیاط استفاده شوند.
سرآشپزها باید عادت داشته باشند که تمام مواد تشکیل دهنده یک ظرف را در اختیار غذاخوری ها قرار دهند تا به کسانی که نگرانی های مربوط به آلرژی و محدودیت های غذایی دارند، هشدار دهند.
جنس Juglans بسیار بزرگ و پراکنده است. درختان دارای برگ‌های ساده و مرکب به‌همراه لکه‌های صمغی هستند. بوی رزین کاملاً متمایز است و می تواند برای گیاهانی که در زیر درختان رشد می کنند مضر باشد، به همین دلیل است که زمین زیر آنها خالی است.
درختان نماینده را می توان در سراسر جهان یافت، اگرچه آنها عمدتاً در نیمکره شمالی متمرکز هستند. گردو همچنین در آفریقا و نواحی جنوبی قاره آمریکا رشد می کند. آجیل قرن هاست که در غذاهای شیرین و خوش طعم استفاده می شود و برخی از گونه های آن بیشتر از سایرین مورد علاقه هستند.
یکی از محبوب‌ترین گونه‌های آن گردوی ایرانی یا انگلیسی است که دانه‌ای درشت و پوسته نازک‌تری دارد و نسبت به سایر گونه‌ها به ازای هر وزن گوشت خوراکی بیشتری تولید می‌کند.
گردوی ایرانی در اصل از خاورمیانه می آمد، اگرچه انگلستان در یک نقطه انحصار تجارت را ایجاد کرد که منجر به ارتباط با هر دو منطقه زمین شد.
گردو سیاه یکی دیگر از گونه های رایج فروش است، همانطور که گردو سفید نیز نامیده می شود. برخی از گونه ها برای چوب آنها و همچنین دروپه های خوراکی کشت می شوند.
